Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Θυμάμαι.


















-Φεύγω.
-Καληνύχτα.
-Με αφήνεις έτσι ε;
-Μόνο αν με αφήσεις θα σε αφήσω.
-Σίγουρος;
-Ναι.

Γιατί τα πιο απλά πράγματα λέγονται χωρίς να το ξέρεις,γιατί για αυτά τα λόγια ξενυχτάμε με τις σκέψεις ,γιατί με αυτά τα λόγια ερωτευόμαστε.

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

-Πώς είσαι;
-Όλα εντάξει.
-Σε ξέρω,δεν ήσουν ποτέ έτσι .Πές μου τι έχεις.
-Φοβάμαι.
-Φοβάσαι τι;
-Οτι περνάω ωραία.
-Και λοιπόν;
-Ξέρω οτι δεν θα ξανά έρθουν.
-Τι λές;
-Θυμάσαι πριν λίγους μήνες που καθόμασταν στο μπαλκόνι με τσιγάρα ,τα ξημερώματα &λέγαμε τα πάντα; 
-Ναι,φυσικά και θυμάμαι.
-Τότε που βγαίναμε με πιτζάμες;
-Σαφώς.
-Τόσα βράδυα το καλοκαίρι στην παραλία που το πρωί με δυσκολία θυμόμασταν?
-Δεν ξεχνιέται τίποτα.
-Έχεις νιώσει μετά απο αυτό πάλι τόσο όμορφα;
-Έλα τώρα.
-Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να ενώσουμε κάτι που έσπασε από μόνο του,έτσι δεν είναι?
-Απλά δεν έχεις καλή ψυχολογία και ξεσπάς,θα περάσει.
-Ναί,θα περάσει. Όπως πέρασαν και όλες οι στιγμές μας τώρα μπροστά στα μάτια μας &δεν κάναμε τίποτα να τις κρατήσουμε, ούτε κίνηση.


γιατί κάποιες φορές ίσως είναι καλύτερα ο κάθε ένας να πέρνει τον δρόμο του,να κάνει τις επιλογές του. Είμαι εδώ

Tώρα που λείπεις.

πάνε μάρες τώρα που δεν νιώθω καλά,με εμένα ,νιώθω να μην με κρατάνε τα πόδια μου,να σβίνουν όλα μέσα μου,να χάνομαι . χάνομαι άνετα ,έχω γίνει τόσο απόμακρη με τα άτομα που με νοιάζονται, που ήταν δίπλα μου. Το ξέρω ,μα δεν μπορώ να το αλλάξω ,προσπαθώ μά δεν έχω την ψυχολογία να το κάνω,δεν έχω την δύναμη.Πόσο θα ήθελα να ήμουν ακόμα καλά με αυτούς τουλάχιστον,απέναντι τους. Αλλά μου λείπεις,νομίζω οτι σε χάνω και μου φταίνε όλα,τα πάντα. μου λείπουν τα πιο απλά μας πράγματα,τότε που κα6όμασταν μόνοι,κοιτάζαμε τον ουρανο και δεν είχε αστέρια,ούτε ένα.Θυμάσαι; και είχαμε ζωγραφίσει το δικό μας,περπατάγαμε ώρες,δεν σε ειχα βαρεθεί ούτε λεπτό και δεν είναι οτι με διώχνεις,δεν μου το έχεις πεί ποτέ αλλά αυτό βλέπω.Αύτο ,το πιο άσχημο που με κάνει κομμάτια είναι όταν  σε κοιτάζω και τίποτα δεν είναι όπως πρίν, τα μάτια σου δεν έχουν πλέον αυτή την λάμψη,που με κοίταζες και γέμιζα  από έρωτα, από ευτυχία. Μήπως το είχα παρεξήγήσει.Αλλά μου λείπει.