ένα κενό.

Μπήκε μέσα, κάθισε,τραγούδαγε τραγούδια που είχα καιρό να ακούσω, παλιομοδίτικα.

Γελάγαμε εμείς,πάλι έχει πιει λέγαμε.Έβαλε την μουσική της,έκλεισε τα φώτα και σταμάτησε να τραγουδάει.

- Πάρε αυτό,διάβασε το δυνατά.

έδωσε σε μια κοπέλα να διαβάσει Ρεμπώ.

- << Είμαι κτήνος,ένας αράπης.Αλλά μπορώ να σωθώ.Εσείς είστε ψευταράδες,μανιακοί,άγριοι, δυστυχείς,όλοι σας.>>

Εγώ καθόμουν στην καρέκλα,δεν μίλαγα,την έβλεπα να σηκώνει τα χέρια της και να κλίνει τα μάτια της και να χτυπιέται,τρόμαξα.

-ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ.

της είπε.

Πιο δυνατά μίλαγε και αυτή.

Έκλεισα τα μάτια μου,κάτι δεν πήγαινε καλά, σκεφτόμουν αυτά που άκουγα,με τρόμαζαν οι σκιές που έβλεπα. Ξαφνικά άκουσα φωνές,ουρλιαχτά.

-Κυρία;Κυρία είστε καλά;Καλέστε βοήθεια αμέσως

Τα πάντα γύρω μου θόλωσαν δεν άκουγα τίποτα,έτρεξα δίπλα της,της κράτησα το χέρι,αυτή δεν μιλούσε πια,δεν μας κοίταγε.

-Κυρία σας παρακαλώ όχι πάλι,ξυπνήστε σας παρακαλώ.

Άνοιξε τα μάτια της,μου έπιασε το χέρι,με κοίταξε με ένα κενό βλέμμα.

-Πως σε λένε;

-Είστε καλά;

-Μείνε μαζί μου,σε παρακαλώ.

-Εντάξει σας το υπόσχομαι.

-Είμαι μόνη μου δεν έχω κανέναν,μονάχα μια γατούλα και αυτή ετοιμοθάνατη,αδέσποτη από τον δρόμο.

-Ναι κύρια,μην τα σκέφτεστε αυτά τώρα,σας παρακαλώ,είστε καλά;

-Μια χαρά είμαι.

Σηκώθηκε,την κοιτάζαμε όλοι,γύρισε στο παράθυρο και άναψε ένα τσιγάρο.

-Λοιπόν παιδιά συνεχίζουμε,διάβασε παρακάτω.

Πέρναγε η ώρα,φώναζε,έκλαιγε για τα χαμένα χρόνια της,κάνεις δεν μίλαγε,όλοι την αγαπάνε.Μίλαγε για χαμένα παιδιά,για την μοναξιά της και την μιζέρια της,βούρκωσα.

-Τέλος θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας μέσα από την καρδιά μου,σας αγαπάω πολύ και μην ξεχνάτε ότι η αγκαλιά μου χωράει όλους,ότι χρειαστείτε εδώ είμαι.Ευχαριστώ.

Τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα.

-Θέλω να σε δω.

-Τι έγινε;

-Δεν έγινε.

-. . .

-Δεν έγινε κάτι.

-Τότε;

Τότε θέλω να σε δω.Είμαι σίγουρη ότι κάτι θα έχεις να μου πεις.

-Δεν σε καταλαβαίνω.

-Όχι;Δηλαδή μου είπες ότι είχες να μου πεις;Αυτό ήταν;

-Σου είπα ότι θα με δίπλα σου μέχρι να ξανα βρεις τον εαυτό σου και θα το κάνω με όποιο τρόπο μπορέσω.

-Όχι ερωτά μου δεν θα κάνεις τίποτα,εάν όντως μετά από όλα αυτά που σου είπα,εσύ σκέφτεσαι αυτό,το σέβομαι.Όμως θέλω να σεβαστείς ότι δεν θέλω να είσαι δίπλα μου σε καμιά περίπτωση εαν δεν μ'αγαπάς,είμαστε εντάξει;

-Όχι.

-Ορκίσου ότι δεν με θες πια.

-Εάν αυτό σε κάνει να ξαναβρείς τον εαυτό σου,ορκίζομαι.

-Αυτό με κάνει να χάνω κάθε έλεγχο που έχω μέχρι τώρα.

-Τι εννοείς; 

-Δεν άκουσες τίποτα από όλα όσα σου είπα εκείνο το βράδυ;Δεν έχεις καρδιά πλέον;

-Τα άκουσα όλα,απλά δεν μπορώ να είμαι πάλι εδώ όπως θες εσύ.Σε νοιάζομαι και μπορώ να σε βοηθήσω.

-Άντιο.

-Θα σε κάνει καλύτερα αυτό;

-Όχι μην το ψάχνεις δεν με νιώθεις από ότι φένεται.Τι άλλο θες πια μου λες;Σου απάντησα σε ότι ήθελες.Έριξα για άλλη μια φορά τον γαμημένο εγωισμό μου και σου είπα τα πάντα.Φτάνει είναι γελοιο,αρκετά.

-Μάλιστα,ίσως να έχεις δίκιο όμως εγώ στα αλήθεια σε νοιάζομαι.

-Γιατί με άφησες μόνη μου εκείνο το βράδυ.

-Έπρεπε να βρω τα παιδιά μπορεί να πάθαιναν το οτιδήποτε.

-Μάλιστα και μετά τα παιδιά;Δεν σε ένοιαξε καν,στο μπαλκόνι ήμουν και σε κοίταγα μέχρι να φύγεις.

-. . .

-Για τελευταία φόρα,πες μου τι θες να κάνω μωρό μου και θα το κάνω.Μου είχες πει ότι τα συγγνώμη φένονται στις πράξεις.Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι χρειάζομαι να είσαι ερωτευμένος μαζί μου;Θέλω να ξυπνάω και να είμαστε μαζί.Να μ'αγαπάς.Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να μιλάει με εγωισμό,σε παρακαλώ κάντο για μένα.

-Δεν μιλάω με εγωισμό αγάπη μου.Απλά δεν μου το επιτρέπει ο εαυτός μου να κάνω αυτό που μου ζητάς.

-Εγώ θα περιμένω μέχρι να στο επιτρέψει.

-Δεν ξέρω αν μπορείς να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.

-Εγώ θέλω να είμαι ευτυχισμένη μαζί σου και θα περιμένω μέχρι να το αποκτήσω ξανά αυτό.

-Θα είσαι χειρότερα και αυτό μπορεί να μην γίνει ποτέ.

-Ελπίζω να μην σε πλήγωσα όσο εσύ εμένα.

-Και όμως.

-Και όμως μωρό μου όχι.  

Killing her inside.

-Ποιόν κοροϊδεύεις;

-Έμενα.

-Δεν σου είπα να σταματήσεις να καταστρέφεις τον εαυτό σου;

-Και εσύ τι ρόλο παίζεις στην ζωή μου;

-Νοιάζομαι.

-Δεν νοιάζεσαι από εγωισμό με προστατεύεις,για να νιώθεις εσύ καλά.

-Σου είχα πει ότι έτσι και σε ξαναδώ σε αυτήν την κατάσταση θα φύγω.

-Εμπρός στο καλό.

-Έτσι απλά;

-Αυτό δεν κάνεις κάθε φορά;Σε έχω μάθει πλέον.

-Αυτή ήταν η τελευταία.

-Ωραία,φύγε.

-Αυτό είναι το πρόβλημα σου,δεν ακούς κανέναν, γιαυτό έφυγε και εκείνος,γιατί δεν τον άκουγες.

-Μην τον πιάνεις στο στόμα σου,σήκω φύγε.

-Εγώ το καλό σου θέλω.

-Εσύ δεν θες το καλό μου.

-Α ναι;Και εγώ γιατί ασχολούμαι τρία γαμημένα χρόνια με εσένα;

-Για το εγώ σου.Μην ξεχνάς εκείνο το βράδυ που τα κατέστρεψες όλα.

-Ειλικρινά πιστεύεις ότι μπορώ να σου κάνω κακό;

-Εσύ είσαι ικανός για όλα.

-Απάντησε μου.

-. ..

-Απάντησε μου είπα.

-Όχι

-Έλα εδώ.

-Δεν θέλω.

-Δεν θα σε πειράξω.

-Αντίο.

-Είσαι σίγουρη;

-Άντιο.

Χάνω τους ανθρώπους μέσα από τα χέρια μου.Δεν μετανιώνω για κάτι,θέλω να φύγουν όλοι.Συχαίνομαι όμως το γεγονός ότι έχασα εσένα,αυτό είναι που με πονάει.Είναι πολύ δύσκολο ένας άνθρωπος να χάνει κάτι που αγαπάει πιο πολύ και από τον ίδιο του τον εαυτό.

Όταν αγαπάς κάποιον δεν τον αφήνεις να φύγει,παλεύεις γι αυτόν και η προσπάθεια δεν έχει ποτέ τέλος.

fOreVER.

           

    Μπήκα μαζί με μια φίλη μου στο μαγαζί,γινόταν χαμός.Η μουσική ήταν τόσο δυνατά που ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει στον ρυθμό της.

-Τι έχεις;

-Τίποτα ησύχασε, παραγγείλε να πιούμε κάτι.

-Από τώρα;

-Ναι.

-Γιατί;

-Γιατί θα έρθει.

-Ποιος θα έρθει;

-Μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις.

-Και τι σε νοιάζει αν θα έρθει;Εσύ είσαι αλλού,τα είπαμε αυτά μην τα ξαναλέμε.

-Εσύ τα είπες,εγώ δεν είπα τίποτα.

-Είσαι τρελή.

-Δεν είμαι τρελή,άρρωστη είμαι.

'Δεν είναι τα αντίο που σε πληγώνουν,είναι οι αναμνήσεις που σε ακολουθούν όπου και να είσαι.'

And when I hear 'forever' I think of you.

BUT FOREVER ITS NOT REAL,RIGHT?

And supergirls don't cry.

Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

-Λειβαδίτης.

Για μια αγάπη πολεμάμε μωρό μου,για έναν έρωτα.

Η αλήθεια είναι ότι έχω μέρες να κοιμηθώ,να φάω,είμαι άδεια.

Μου είχαν πει ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει,μεγάλο λάθος.Ο έρωτας δεν περνάει,δεν περνάει ποτέ.Πως μπορεί να περάσει;Γίνετε να περάσουν οι νύχτες που ήμασταν αγκαλιά,που κοιμόμουν στα χέρια σου,τα μεθύσια που έχουμε κάνει,τα φίλια που έχουμε δώσει,τις στιγμές που περάσαμε μαζί,τα κλάματα,οι χάρες,οι λύπες,τα νεύρα.ΤΙΠΟΤΑ δεν περνάει,το βρίσκω αδιανόητο να περάσουν όλα αυτά.

Σου έστειλα ένα καληνύχτα,δεν ξέρω γιατί,δεν έχω ιδέα.Φυσικά και δεν θα μου απαντούσες,εσύ είσαι καλά,χαμογελάς,έτσι ήμουν και εγώ κάποτε,τώρα. . .τώρα είμαι αλλιώς.

Νιώθω αδύναμη,κουρασμένη,τα μάτια μου είναι θολά.Κάποτε ήμουν όμορφη κοπέλα,τώρα δεν με αναγνωρίζω.Τώρα είμαι κάτασπρη,σαν το πανί,δεν νιώθω τίποτα.Κάποτε αγαπούσα τα πρωινά,μ'άρεσε το πρωί,τώρα το σιχαίνομαι,πιο πολύ από το πρωί όμως,λάτρευα το βράδυ,αχ αυτή η νύχτα,τι όμορφη που είναι,πέρναγα υπέροχα την νύχτα.Είστε τόσο ίδιοι με την νύχτα,σκοτεινοί,όμως τα αστέρια για να λάμψουν θέλουν σκοτάδι.Έτσι;

http://www.youtube.com/watch?v=SlOba6xWQzY

Παραπατώ μέσα στην κάπνα.

'ήμασταν παιδιά και λέγαμε μην μου κρατάς το χέρι είμαι μεγάλη πια,τώρα που έχουμε ανάγκη να μας κρατάνε το χέρι δεν βρίσκουμε τον άνθρωπο.'

-Έλα εδώ,κάτσε δίπλα μου.

-Δεν θέλω.

-Γιατί;

-Φοβάμαι.

-Τι;

-Ότι θα σε ξανά αγαπήσω.

-Τόσο εύκολα χάνεις τον έλεγχο;

-Μαζί σου ναι.

-Πως και έτσι. .

-Σε εμπιστευόμουν,γιαυτό.

-Τώρα;

-Τώρα με πρόδωσες,με πέταξες σαν σκουπίδι,σηκώθηκες και έφυγες και με άφησες μόνη μου.

-Ήρθα πίσω.

-Ήμουν σίγουρη γιαυτό.

-Τώρα;

-Τώρα όπως ήρθες,θα φύγεις.

-Γιατί;Αφού ήρθα γιατί σ'αγαπάω.

-Σκάσε,μην λες αυτήν την λέξη,ήρθες γιατί δεν έχεις επιλογή.

-Δεν σου λείπω;

-Πολύ.

-Μ'αγαπάς;

-Όσο δεν πάει.

-Ε τότε γιατί με διώχνεις;

-Γιατί εσένα ούτε σου λείπω ούτε μ'αγαπάς και σε διώχνω πριν με πετάξεις πάλι σαν αδέσποτο σκυλί.

-Δεύτερη ευκαιρία. .

-Γιατί;Για να ξανακάνεις τα δικά σου πάλι;

-Θες ένα φιλί;

-Όχι,σε παρακαλώ,φύγε.

-Δεν σου έχουν λείψει τα φιλιά μου;

-Τρελά,μόνο αυτά σκέφτομαι,αυτά και το άρωμά σου. ..

-Τότε;

-Φύγε.

-Άμα φύγω θα πονάς. 

-Έχω συνηθίσει.

-Γεια σου.

-Στο διάολο και εσύ και τα χείλη σου και τα μάτια σου και τα βράδια που περνάγαμε αγκαλιά.

'Promise?' 'Promise.'

'Νιώσε με,έχω λόγους που λιποθύμησα πάνω στα σκαλοπάτια σου κι όμως δεν λύγισα,τόσο άχαρες μέρες,τόσο όμορφες νύχτες.'

-Γιατί;

-Γιατί έτσι,απλά δεν νιώθω καλά.

-Μην με ξεχνάς ρε συ δεν είμαι καλά,βοήθησε με.

-Δεν ήμουν εγώ αυτός που έφυγε,τώρα δεν βρίσκω λόγο να σε βοηθήσω.

-Δεν θέλω να ακούω τον εγωισμό σου,θέλω να ακούω εσένα.

-....

-Βάζω εσένα πάνω από εμένα.

-Προτίμησα να κάθομαι και να κλαίω μόνος μου,εσύ είχες πάρει την απόφαση σου,έφυγες,δεν μπορούσα να σε πιέσω για κάτι που ήθελα εγώ.

-Εγώ θα το κάνω όμως,ειλικρινά μετά από όλα αυτά;Πως μπορείς;Δεν γίνεται να τα καις όλα στην φωτιά. ..

-Απλά δεν θέλω,δεν μπορώ, έχω πληγωθεί πολύ.

-ΜΕΙΝΕ,ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ.

-Μην το κάνεις αυτό,πέρασα πολλά για να σε ξεπεράσω,δεν θέλω να σε ξανά έχω πια.

-Μίλα μου,πες μου καλήμερα,αγκάλιασε με,πες μου τα προβλήματα σου,ειλικρινά το χρειάζομαι.

-Όχι.

-Σε παρακαλώ.

-Θα σε θέλω πάλι ξανά μετά.

-Αρκεί να σε βλέπω,να ξέρω ότι είσαι καλά.

-Όχι,μακάρι να μπορούσα αφού το χρειάζεσαι τόσο αλλά φοβάμαι και δεν θέλω.Όχι.

-Ναι;

-Ναι,όσο και αν με στεναχωρεί.

-Σ'αγαπάω και περιμένω,όπως πάντα.

-Όχι.

-ΝΑΙ,θα έρθεις.

-Να προσέχεις τον εαυτό σου,είχες μια τάση αυτοκαταστροφής πάντα.

-Όχι,δεν θα προσέχω,μ'αρέσει έτσι όπως είμαι.

-Περίεργη.

-Μοναδική.

Να ντρέπεσαι.

ΝΑΙ! ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ.

Είμαι καταθλιπτική που πιστεύω ότι ο έρωτας και η αγάπη θέλουν χρόνο.Η διαφορά μας;Εγώ την έζησα την αγάπη και με πόνεσε.Ναι υπάρχει ο έρωτας στα πρώτα πέντε λεπτά που πρώτο αντικρίζεις κάποιον στα μάτια όμως μετά έρχεται η αγάπη και στα γαμάει όλα.Και δεν είναι επειδή δεν αντικρίζω τον κόσμο με αισιοδοξία,είναι επειδή τον είχα αντικρίσει με τόσο καλοσύνη που έφαγα τα μούτρα μου.Κατέβα επιτέλους από τον κόσμο και συνειδητοποίησε ότι     'ΣΑΓΑΠΩ' δεν λέμε από τον πρώτο μήνα,ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις αυτό,εσύ και οποιοσδήποτε.Η αγάπη είναι σημαντικό πράγμα,ίσως και το πιο πολύτιμο πράγμα που έχουμε και που μας έχει απομείνει.

'Μάθε να ακούς και να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις,και να μιλάς και να κρίνεις όταν έχεις αποκτήσει δική σου γνώμη όχι γνώμη επηρεασμένη από κάποιον άλλον.'

Όταν λες ότι είσαι πρόθυμος να μείνεις εδώ,μένεις,ότι συνέπεια και αν έχει αυτό.

One boy,thousand feelings.

'You don't understand.There isn't one person in this world that I want more than I want you.'

-Δεν σε αντέχω άλλο,θα φύγω.

-Δεν σου ζήτησα να μείνεις,δεν σου ζήτησα καν να μπεις στην ζωή μου.

-Πως μπορείς και είσαι τόσο χαμένη και ποιος είναι αυτός που αναφέρεις συνέχεια σε αυτά που γράφεις;

-Δεν υπάρχει λόγος να σου πω.

-Α ναι;Εγώ τι είμαι για σένα δηλαδή,τίποτα;Και αν αυτός είναι ο άνθρωπος σου γιατί δεν είσαι μαζί του μου λες;

-Δεν μ'αγαπάει πια μου το είπε ένα βράδυ,δεν με νιώθει,δεν με κοιτάει πια στα μάτια. .

-Τι του έκανες;

-Δεν ξέρω τι του έκανα και σταμάτησε να μ'αγαπάει,μπορεί και να μην έκανα,απλά σταμάτησε. . 

-Εγώ είμαι εδώ,εγώ θα σε προσέχω τώρα.

-Εσύ δεν φτάνεις.

-Και τι μπορώ να κάνω για να φτάσω;

-Να γίνεις αυτός.

-Δεν μπορώ. .

-Τότε δεν φτάνεις.

'Και στα αλήθεια μου λείπει το ποιος ήσουν και το τι είχαμε.'

Second chance.

Κάθεσαι απέναντι μου και με κοιτάς,κοιτάς,κοιτάς όλη την ώρα

εγώ κάνω ότι δεν σε βλέπω,γυρίζω για λίγο σε κοιτάω και μετά σε αγνοώ.

Κάθομαι,κάνω ένα τσιγάρο και έπειτα σε αφήνω να με κοιτάζεις καθώς φεύγω.

Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω.

Ακούω συνέχεια για εσένα παντού,ακούω πως είσαι καλά.Δεν θέλω να είσαι καλά όταν λείπω από την ζωή σου εγώ.

Σε βλέπω να γελάς,με αυτό το πανέμορφο χαμόγελο σου,θυμάμαι. .όταν σε έκανα να γελάς και ήσουν τόσο όμορφος.

-Περίμενα να έρθεις να μιλήσουμε.Mάλλον δεν θες,ήθελα να σε ακούσω για πράγματα που ήθελες να πούμε και να συζητήσουμε για πράγματα που είχα ανάγκη να σου πω.

                               -Έχει περάσει καιρός. .δεν έχει νόημα και επιπλέον δεν μπορώ να σε καταλάβω,δεν περίμενα να τα ξανά βρίσκαμε αλλά. .τέλος πάντων δεν έχει σημασία.

- Έχω πληγωθεί ξέρεις. .

-Μ'αγαπάς;

-Σ'αγαπούσα πολύ.

-Άσε το πριν,τώρα σου λέω,μ'αγαπάς;

-Όχι.

Στην ζωή μας δεν υπάρχουν πάντα δεύτερες ευκαιρίες,πόσο μάλλον στον έρωτα,ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι και από την στιγμή που θα αρχίσει σε καταστρέφει,είναι σαν τα ναρκωτικά άμα το σκεφτείς,σε σκοτώνουν σιγά σιγά και σε ξεγελούν χωρίς να το καταλάβεις.

Απλά κάποιοι είναι τόσο δυνατοί που προσπαθούν μέχρι το τέλος και ας ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί.

Ήμουν μεθυσμένος.

Είναι κάτι βράδια που δεν περνάνε με τίποτα.

4 το πρωί ήταν;Ναι κάπου εκεί,ε λοιπόν ένα τηλέφωνο άλλαξε όλη την βραδιά.Ήρθες και με βρήκες,με πήρες αγκαλιά και έκλαιγες θυμάσαι;Ζήταγες συγγνώμη.Τι συγγνώμη ρε καρδιά μου;Με έχεις πληγώσει τόσο.

Με έπιασες και με φίλησες,τι ήταν αυτό;Έλεγες ότι με χρειάζεσαι,έλεγες,έλεγες.

Το μόνο που σου είπα ήταν 'αγάπη μου σταμάτα,έχεις μεθύσει δεν ξέρεις τι λες.'

Αλήθεια ήταν,χα.Τσακωθήκαμε και έφυγες,το έπαιζα αδιάφορη.Ξέρεις όμως ότι για σένα ξενύχτισα όλο το βράδυ; Θυμόμουν αυτά που έλεγες και λύγιζα και το πρωί αναζητούσα μια λογική εξήγηση.

-Πως γίνεται το βράδυ  να γίνονται όλα αυτά και τώρα να μην σε νοιάζει,να μην ενδιαφέρεσαι καν;

-Αχαχαχ.Ήμουν μεθυσμένος.

Έλα τώρα στοπ.Ούτε να γράφω δεν αξίζει.

   Μαριλένα.

να φύγεις.

Τι γίνεται όταν όλα στραβώνουν;Όταν νόμιζες ότι ήξερες κάποιον τόσο καλά μέχρι που έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις ιδέα ποιος είναι;

Τον ήξερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,πολλά χρόνια πριν.Πάντα μου έλεγε πόσο με αγάπαγε και εγώ χαμογελούσα,μου άρεσε,ήταν ο μεγάλος αδερφός που δεν είχα ποτέ και ήθελα να έχω αδερφό,αισθανόμουν πολύ τυχερή που υπήρχε στην ζωή μου. 

Τον έβλεπα πολύ σπάνια,μια-δυο φόρες τον χρόνο,μου έλειπε πολύ.Όταν ερχόταν  έκανα σαν μικρό παιδί,δεν τον άφηνα σε ησυχία ούτε δευτερόλεπτο.Καθόμασταν ώρες ατελείωτες μαζί,δεν κοιμόμασταν,λέγαμε μαλακίες μέχρι να βγει ο ήλιος.

Ξαφνικά άρχιζα να τον βλέπω πιο συχνά,ερχόταν συνέχεια.Έμενε για μέρες εδώ,δεν με πείραζε απλά μου φαινόταν περίεργο,για την ακρίβεια αυτός μου φαινόταν περίεργος.Άρχιζε να αλλάζει,η συμπεριφορά του,ο χαρακτήρας του,το πως με κοίταζε,ακόμα και ο τρόπος που μου έλεγε σ'αγαπώ,ακόμα και αυτός ήταν διαφορετικός.

Άρχιζαν να τον πειράζουν τα πάντα.

Μου την έλεγε για το πως ντύνομαι,πως βάφομαι,για το αγόρι που είχα ή για κάποιον που μου άρεσε.Μίλαγε άσχημα στους φίλους μου,ήταν αντικοινωνικός. Νευρίαζε για τα πάντα.

- Τι του βρίσκεις μπορείς να μου πεις;Δεν σε αναγνωρίζω.

-Όχι εγώ δεν σε αναγνωρίζω.Τι έχεις πάθει;Από πότε σε πειράζουν οι φίλοι μου,τα ρούχα μου,το βάψιμο μου;

-Από τότε που δεν σε πειράζουν εσένα όλα αυτά.

-Σοβαρά μιλάς;Ξέρεις σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανάγκη να με προστατέψεις αλλά ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος,άλλωστε δεν είσαι ο μπαμπάς μου.

-Άμα ήξερε ο μπαμπάς σου..

-Τι είπες;

-Τίποτα τίποτα.

-Καλά τι λες;Έχεις ξεφύγει πραγματικά.

-Τουλάχιστον εγώ δεν μπλέκω με ανθρώπους που ούτε να σε προστατέψουν δεν μπορούν.

-Ναι γιατί εσύ μπορείς.

-Ναι μπορώ.

-Ναι αλλά εμείς είμαστε φίλοι.

-Εγώ δεν είμαι φίλος σου.

-Τι είπες;

-Αυτό που άκουσες.

-Πήγαινε ξεκουράσου,δεν είσαι καλά..

-Σκάσε γαμήμενη.Δεν καταλαβαίνεις τίποτα.ΠΟΤΕ.

'Αρκεί να εξαφανιστείς από την ζωή μου,ψήσου.'

She knew it was destroying her.

Κάθομαι στην πολυθρόνα,απλώνω τα πόδια μου και νιώθω αδύναμη.Ανάβω ένα τσιγάρο και το κοιτάω,κοιτάω τον καπνό να χάνεται και τον χαζεύω,νιώθω την μουσική μέσα στο σώμα μου και η καρδιά μου επιτέλους,επιτέλους την ακούω να χτυπάει,ξανά.

Σκέφτομαι χιλιάδες πράγματα,αναμνήσεις που περνάνε από το μυαλό μου και μοιάζουν σαν να τα έζησα όλα χθες.Μου φαίνονται πολλά,είναι πολλά και δεν ξέρω τι να τα κάνω.

-Μιλήσατε;

-Μόνη μου μίλησα,αυτός δεν μιλάει πια,δεν με κοιτάει,δεν με νιώθει.

-Ποιο είναι το πρόβλημα του,αφού σ'αγαπάει.

-Το πρόβλημα του είναι ότι μισεί,μισεί τα πάντα και κυρίως εμένα.

-Δεν υπάρχει αυτό που λες.

-Και τι νόμιζες;Δεν αγαπάμε όλοι το ίδιο,όλοι είμαστε διαφορετικοί.

-Δεν νιώθεις άσχημα;

-Όχι.

-Μα πως;

-Νιώθω λες και περιμένω κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί.

- Θα γυρνούσες το χρόνο πίσω;

-Να τον κάνω τι τον γαμημένο χρόνο;Δεν τον θέλω,δεν θέλω τίποτα από το παρελθόν,μόνο τον εαυτό μου θέλω και το χαμόγελο μου.

-Δεν σε θυμάμαι έτσι,πολύ λίγες φόρες γελάς και έχεις υπέροχο γέλιο ξέρεις..πάντα σε θυμάμαι σε μια γωνία με ένα έντονο βλέμμα και ένα τσιγάρο στο χέρι και να χάνεσαι.Έχεις ένα δικό σου περίεργο τρόπο,είσαι πανέμορφη έτσι.

- Είμαι απλά κουρασμένη.Είμαι κουρασμένη να ξυπνάω κάθε μέρα και να κάνω τα ίδια πράγματα,να βλέπω τους ίδιους ανθρώπους και να μεγαλώνω μέρα με την μέρα.Είμαι κουρασμένη να πιέζω τον εαυτό μου να ξυπνάω μόνη μου και να κρυώνω.

-Σήκω,πάμε να σε βάλω για ύπνο δεν είσαι καλά.

-Πάντα είμαι καλά,μέχρι να έρθει το βράδυ.

Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει.

.

-Δεν είναι περίεργο;

-Ποιος είσαι εσύ πάλι;

-Δεν με αναγνωρίζεις;

-Θα έπρεπε;

-Ναι,είμαι ο εαυτός σου.

-Ουαου,τα μαύρα σου τα χάλια έχεις ρε συ.

-Ναι,είδες πως με κατάντησες.Εσύ φταις,δεν προσέχεις.

-Θέλεις πραγματικά να ανοίξουμε αυτήν την συζήτηση;

-ΝΑΙ.Είναι κάτι που αφορά και τους δύο μας.

-Βασικά γιατί κάθομαι και σου μιλάω σαν την τρελή;

-Γιατί ήπιες εχθές το βράδυ,ήπιες πολύ.

-Τον είδα;

-Ναι και τον πλήγωσες πολύ.

-Μπα,από πότε έχει συναισθήματα αυτός.

-Έλα μην είσαι αχάριστη.

-Φύγε,ούτε εσύ δεν με καταλαβαίνεις.

-Aμα φύγω εγώ,θα έρθει η μοναξιά και θα με ζητάς πίσω.

-Αυτή έχει φύγει πια, από μικρό παιδί την θυμάμαι.Δεν την θέλω ούτε αυτήν.

-Τίποτα δεν θέλεις εσύ.Πήγαινε γίνε άνθρωπος, τρομάζω που σε βλέπω έτσι.

-Δεν θέλω να γίνω άνθρωπος,οι άνθρωποι είναι αδύναμοι.

"Εγώ το μόνο που θέλω είναι να μην θέλω όσα θέλουν οι άλλοι, να θέλω όσα θέλω εγώ,όσα χρειάζομαι,όσα ονειρεύομαι,όσα αντέχω να θέλω."

Too young to hate so much the world.

  Ο καθένας μας,πίσω από το χαμόγελό του κρύβει έναν σκοτεινό και άρρωστο εαυτό.Είναι αυτός ο κακός τύπος που οι μητέρες μας φόβιζαν το βράδυ για να κοιμηθούμε νωρίς ή για να φάμε,όπου μόνο στην σκέψη ότι υπάρχει ένα 'τέρας' και έρχεται να σε βλάψει όταν δεν κάνεις κάτι καλά,εσύ τρομάζεις και απλά υπακούς.
  Όσο μεγαλώνεις,αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι παράλληλα με εσένα, αυτό το τέρας της μαμάς σε ακολούθει.Καλώς ή κακώς ισχύει και όχι δεν είναι απλά ένα παραμύθι.Είναι αυτό που σε κάνει επιρρεπή στην αλητεία,που τα βράδια δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί κάτι σε τρώει μέσα σου,που υπάρχουν στιγμές που μισείς τους πάντες και τα πάντα,όταν πιέζεσαι και ξεσπάς στα άτομα που είναι δίπλα σου,όταν χάνεις τον άνθρωπο σου επειδή τον θεωρούσες δεδομένο.
  Απλά είναι κομμάτι του εαυτού σου και δεν μπορείς να το αποφύγεις.Όταν όλοι οι άλλοι νομίζουν ότι είσαι καλά,εσύ νιώθεις άρρωστος μέσα σου.Όλοι είμαστε άρρωστοι μέσα μας και στην τελική όλοι πονεμένα πλάσματα είμαστε,το θέμα είναι ποιος το κρύβει καλύτερα.Σκέψου μόνο να μπορούσες να μπεις στην καρδιά και στο μυαλό των ανθρώπων,θα φρίκαρες όπως και εγώ που μόνο στην ιδέα ότι θα έβλεπα τόση βρωμιά,μου προκαλεί αηδία.
   Φοβάμαι,φοβάμαι ότι εάν τώρα δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματα μου χωρίς να χτυπιέμαι,να ουρλιάζω,να μην ξέρω που πατάω,να χάνω τους ανθρώπους που λατρεύω,μετά;Τι θα γίνει αργότερα;

-Σ'αρέσει να καταστρέφεσαι,το είχες πάντα αυτό νομίζω.
-Όχι,έτσι μεγάλωσα,έτσι με έμαθαν,έτσι είδα να κάνουν και προσπάθησα και γω.
Αλλά δεν βγαίνει πουθενά,απλά θα καταλήξεις σε μια γωνία,ξεχασμένος,να μην
θυμάσαι το όνομα σου και να κλαις,να κλαις ασταμάτητα.
- Και έπειτα;
- Και έπειτα έρχεται η αγάπη.
- Άρα αξίζει τον κόπο,όλα καλά δηλαδή;
- Ναι,για λίγο καιρό σε κάνει να ξεχνιέσαι,μετά έρχεται και σου ρίχνει την τελευταία βολή και σε διαλύει.
- Γιατί νοιάζεσαι τόσο για την αγάπη; Έχεις πολύ χρόνο,μια ολόκληρη ζωή για αυτήν.
-Μα,η αγάπη δεν φτάνει για μια ζωή,είναι απέραντη και εμένα μου αρέσει η αγάπη.
-Απλά πρόσεχε να μην πέσεις από τον κόσμο  σου και προσγειωθείς απότομα και πονέσεις.
- Δεν καταλαβαίνεις και δεν μπορώ ή μάλλον δεν θέλω να σου εξηγήσω.

Απλά πες μου πως κατάφερες να γίνεις το πιο όμορφο χάος της γης.

Κάποιοι μιλούν μοναχά με τα μάτια ψιθυρίζοντας τα ομορφότερα λόγια με την φωνή της καρδιάς.

   Η απόσταση κάνει τους έρωτες πιο δυνατούς,δοκιμάζονται και δεν χάνονται μέσα στην καθημερινότητα,κρατάνε και δένονται.Δεν ξέρω γιατί,ίσως η επιθυμία ανάμεσα σε δυο κορμιά που καίγονται να δυναμώνει.
   Πολλοί λένε ότι μόνο στο απόλυτο σκοτάδι μπορείς να δεις τα αστέρια,μα πως; Κάθομαι αργά το βράδυ,και από το σκούρο χρώμα του ουρανού δεν βλέπω τίποτα,κοιτάζω πάνω μα δεν βλέπω τα αστέρια.Αντικρίζω τα μάτια σου και χάνομαι,σχηματίζουν το άπειρο και μπορώ να κάθομαι να τα χαζεύω ώρες ατελείωτες.
  Ανάβω ένα τσιγάρο και σε περιμένω να έρθεις,οι ώρες και οι μέρες που φαίνονται ατελείωτες,ανυπομονώ να είσαι κοντά μου,να σε νιώθω. Σκέφτομαι τα μάτια σου,αυτά τα υπέροχα γαλάζια μάτια σου και αυτό το πρόσωπο σου που όταν χαμογελάς μοιάζεις σαν άγγελος,ο άγγελος μου.
  Θυμάμαι τα όνειρα που κάνουμε μαζί,πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει,κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι εσένα εδώ.Εντυπωσιάζομαι και μόνο στην ιδέα,ξέρεις ..μαζί αγκαλιά να αράζουμαι στο μπαλκόνι μου να κοιτάζουμε από κάτω και να μετράμε πόσα όμορφα πράγματα βλέπουμε και να σου ψιθυρίζω 'έλα πάρε με και πάμε εκεί που θα ναι πάντα καλοκαίρι'.
   'Είναι πια οι ζέστες και οι έρωτες που θα μας πάνε μέχρι το ξημέρωμα'.Αυτά φαντάζομαι και με πιάνει το πρωί,οι σκέψεις μου είναι μαγευτικές και χαίρομαι που επιτέλους βλέπω ουράνιο τόξο μετά από καταιγίδες.
Η γειτονιά μου είναι άδεια και δεν παλεύεται χωρίς έρωτα,κρυώνω κι ας είναι καλοκαίρι.Δεν χρειάζομαι ζεστασιά του ήλιου,αλλά την δική σου.

Mην αφήσεις τα για πάντα μας να γίνουν ποτέ.

τόσο άχαρες μέρες,τόσο όμορφες νύχτες.

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος,χρόνια μας πολλά μωρό μου.

Τελικά η ζωή δεν είναι τίποτα,απλά ένα τρένο που περνάει μπροστά από τα μάτια σου,δεν καταλαβαίνεις ποτέ πότε έφυγε.

Δεν σε έζησα ακόμα,δεν κατάλαβα πότε πέρασε ο καιρός,δεν με θες πια κοντά σου,ούτε που γυρνάς να με κοιτάξεις.
Μα δεν πειράζει πρίγκιπα μου,εγώ είμαι εδώ ,δεν θα σου πω ότι θα περιμένω για πάντα και τέτοιες αηδίες.Θα σου πω ότι είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου και όταν σου είπα ότι εγώ θα είμαι εδώ το εννοούσα καρδιά μου. Λοιπόν εγώ είμαι εδώ δεν ξέρω αν είναι λάθος απλά δεν μπορώ να ξεχάσω τις στιγμές μας,το πρόσωπό σου και το χαμόγελο που έσκαγες κάθε φορά που σε κοιτούσα.
Περνάς από το μυαλό μου σαν να σε θυμάμαι αμυδρά,ίσως αρχίζω και συνειδητοποιώ την απουσία σου,ότι δεν είσαι πια εδώ.

-Ξέρεις προσπαθώ να είμαι ήρεμος και να μην σκέφτομαι τίποτα αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω. .θέλω να σου πω πολλά για μένα είναι σημαντικό να με ακούσεις,εσύ από ότι φαίνεται δεν το καταλαβαίνεις.Ούτε μια αγκαλιά ρε συ δεν μου έδωσες όταν ήσουν εδώ,με άφησες απλά με ένα γεια όταν σε είχα πραγματικά ανάγκη.Όταν είσαι με τον άνθρωπό σου πρέπει να νοιάζεσαι και να τον σκέφτεσαι κάθε στιγμή,αυτό στο λέω γενικά για την ζωή σου,να γυρίσουμε λίγο στην αρχή;
-Ναι,ίσως δεν ξέρω κάνε ότι θες...
-Για ποιόν λόγο μετά απο δυο εβδομάδες δεν μου είχες πει πάλι ότι σου μίλησε,ενώ μου είχες πει οτιδήποτε και να σου πει θα μου το έλεγες,σε εμπιστευόμουν!
-Δεν ήθελα να σε πληγώσω,ξέρεις πόσο σε λατρεύω,ξέρεις την κατάσταση αυτή.Συγγνώμη πρίγκιπα μου..
-Μακάρι να ήταν τόσο απλό,εάν δνε έχεις κάτι άλλο να πεις τότε σε παρακαλώ δείξε μου ότι με νοιάζεσαι πραγματικά ρε γαμώτο.Σε παρακαλώ..

Από εκεί ξεκίνησαν όλα,από εκεί ήταν η αρχή του τέλους μας μωρό μου.

'Ήθελα απλά να σου πω μια καληνύχτα,ελπίζω να είσαι καλά πρίγκιπα μου'.
Ακόμα περιμένω την απάντηση ξέρεις.Όμως δεν πειράζει,όλα καλά,να προσέχεις εκεί που είσαι και να είσαι καλά στο εύχομαι με όλο μου το είναι.Σ'αγαπάω.

θα ήθελα απόψε να είσαι εδώ.

Δεν ξέρω καν γιατί γράφω,ίσως για να ξεσπάσω.Βλέπεις γέμισα τον εαυτό μου ενοχές που το έκανα σε εσένα τόσο καιρό.Ίσως ποτέ να μην δεις τα συναισθήματα που εκφράζω αυτόν τον καιρό εδώ μέσα,άμα τα δεις κάποτε να ξέρεις ότι εδώ μέσα κρύβεται όλη μου η καρδιά,όλο μου το είναι.

Δεν ξέρω τι με πιάνει τα βράδια,το πρωί είμαι μια χαρά,δεν σε σκέφτομαι.Το βράδυ όμως πονάω,δεν πρέπει έτσι;Παραμυθιάζω τον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα έρθεις και θα μου μιλήσεις ή καλύτερα θα με βουτήξεις και θα μου πεις   'μωρό μου γάματα όλα,εμείς είμαστε φτιαγμένοι να είμαστε μαζί.'αλλά όπως είπα και πριν παραμυθιάζομαι γιατί αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει.

Ίσως αν πήγαινα 4-5 μήνες πίσω να πίστευα ότι θα το κάνεις,σε ξέρω καλά άραγε;
Τι έγινε; Δεν έχεις πια τα κότσια να με αρπάξεις και να μου πεις πως είμαι η ζωή σου όλη;

στα όνειρα μου,ακόμα σε αισθάνομαι.

Θέλω να κοιμάμαι όλη την ώρα για να μην σε σκέφτομαι,να μην σκέφτομαι τα μάτια σου,κάθε φορά που με κοίταγες, κοίταγες μέσα μου με άγγιζες στην ψυχή μου.Έφυγες και δεν είπες ούτε ένα γεια;Μμμ. ..μάλλον τόσα πολλά σήμαινα για σένα.
Ίσως πρέπει να ξεκαθαρίσω μέσα μου κάποια πράγματα.Νοσταλγώ τις στιγμές που ήμασταν μαζί;Ή απλά έχεις πληγώσει τον εγωισμό μου;Πάντα μπέρδευα τα συναισθήματα μου,από τότε που ήμουν μικρούλα ήμουν πάντα πολύ μελοδραματική. ..δεν βαριέσαι,ζω έντονα την ζωή μου ή μήπως όχι;

Από τότε που έφυγες,έχω χαθεί. .αντικρίζω την θάλασσα ακούγοντας θλιβερά τραγούδια και σκέφτομαι το χαμόγελό σου,πω αυτό το χαμόγελό σου ρε μωρό μου,παίζει να ξύπναγα το πρωί και να σκεφτόμουν μόνο αυτό.

Ανάβω ένα τσιγάρο,θυμάμαι με έβριζες που κάπνιζα. .μου έλεγες ' μην καπνίζεις,κάντο για μένα',κοιτάζω έξω από το παράθυρο το φεγγάρι,αρχίζω και βουρκώνω. .μιλάω μόνη μου δεν ξέρω από που να αρχίσω,σε βρίζω συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο ήξερα τι θα συμβεί,ήμουν σίγουρη για την ακρίβεια.

Κάποια βράδια περνάω από το σπίτι σου και κοιτάζω πάνω,κοιτάω το μπαλκόνι σου,θυμάμαι. . .πιάνω τον εαυτό μου να γελάει και να θυμάται τις στιγμές που καθόμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι σου και λέγαμε μαλακίες και γελάγαμε.Τα εκτιμούσαμε τότε;Νομίζαμε ότι θα κράταγε για μια ζωή,χαχα μέχρι και όνειρα για το μέλλον μας κάναμε. .

Τώρα;Τώρα ο καθένας την ζωή του,ο καθένας στο κρεβάτι του,στην καθημερινότητα του.Είναι πολύ δύσκολο να ξυπνάς μόνος σου το πρωί,χωρίς τον άνθρωπό σου,όμως μια συνήθεια είναι όλα,ξέρεις πιο είναι το πρόβλημα όμως;Ποτέ δεν συνήθισα να συνηθίζω. .

Όλα εκείνα που δεν μπορώ να πώ

Θυμάσαι ένα βραδύ που τσακωθήκαμε και έφυγα?Ε λοιπόν ξανά γύρισα. .. γιατί? Γιατί ήθελα να έρθεις να με κοιτάξεις και να μου πεις οτι με αγαπάς.. ότι πάντα με αγαπούσες, οτι δεν συγχωρείς τον εαυτό σου για το λάθος αυτό μα εγώ είμαι έτοιμη να σε συγχωρέσω . ώμος ούτε καν γύρισες να κοιτάξεις αν ήμουν εκεί.
ελπίζω να κοίταξες καθώς εγώ έφευγα. 
δεν εχει σημασία πλέων. λάθος, πάθος σχεδόν το ίδιο πράγμα.σε ένα γράμμα διαφέρουν .. .. είδες μωρό μου? Και εγώ με εσένα μόνο σε ένα πράγμα διαφέρουμε, στο ότι εγώ θα ήθελα να ήσουν ακόμα εδώ, εσύ όμως όχι!

και προσπαθώντας να μην χάσω εσένα,χάνω εμένα.

Φοβάμαι,φοβάμαι πως μέρες με τις μέρες χάνω τον εαυτό μου.Δεν έχω ακούσει νέα σου απο εκείνο το βράδυ,όχι ότι ανησυχώ αν έχεις κάτι δεν σε φοβάμαι,άνθρωποι χωρίς καρδιά και συναισθήματα δεν παθαίνουν τίποτα.όμως τρώγομαι να δω αν αυτή είναι καλύτερη από εμένα,που δεν είναι και το ξέρω.Η αλήθεια είναι ότι περιμένω να σε παίξει σαν παιχνίδι και μετά να καταλάβεις πόσο αξίζω και πως με έχασες και να γυρίσεις πίσω και να μην είμαι πια εδώ,έτσι για να καταλάβεις πόσο πονάει.

Πρόσφατα άκουσα το τραγούδι μας,χα ξέρεις τι μου θύμισε;Στα γενέθλιά σου που ήμασταν στον καναπέ και μου είπες ' κάποτε θα είμαστε μαζί να το θυμάσαι,κάποτε μέσα στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι,κάποτε θα έρθει η κατάλληλη στιγμή μωρό μου. .', μαγεύτηκα από το βλέμμα σου εκείνη την ημέρα πραγματικά κάτι με έκανε να σε ερωτευτώ πιο πολύ.


- Γιατί με ταλαιπωρείς ρε μωρό μου;
- Τι εννοείς δεν καταλαβαίνω.
- Εκείνο το βράδυ. .ήρθε και μου το είπε.
- Ήμουν πληγωμένος.Δεν ήξερα τι να κάνω.
- Είναι πολύ εύκολο να κάνεις πάντα λάθος και να πετάς ένα 'δεν ήξερα τι να κάνω'
- Μην αρχίζεις.
- Μόνο πες μου,σκέφτηκες ότι όταν το έκανες αργά ή γρήγορα θα το μάθαινα και θα μου μάτωνες την καρδία,πες μου ρε μωρό μου αξίζει να μάτωνες την καρδιά της πριγκίπισσας σου;
- Μην συνεχίζεις,κουράστηκα δεν έχω πια κουράγιο,ξέρεις ότι σ'αγαπάω αλλά δεν μπορώ άλλο.
-Χα,μωρό μου 'σ'αγαπάω' και 'κουράστηκα' δεν πάνε μαζί λυπάμαι. .όταν αγαπάς δεν κουράζεσαι ποτέ.

Δεν έπαψα στιγμή να σε θυμάμαι.

Μαζί αράζαμε τα βράδια,με είχες αγκαλιά και δεν σταμάταγες να με κοιτάς,καθόμασταν και κοιτάγαμε τον ουρανό και σου έλεγα ότι όταν χαζεύω στα αστέρια χάνομαι. .

Μάτια είχες μόνο για μένα,ζωή σου όλη ήμουν εγώ. .όλη την ώρα μαζί ήμασταν,το πιο γλυκό καληνύχτα απο εσένα το είχα ακούσει.Ήταν όλα τόσο όμορφα,τόσο ωραία.Ένιωθα σαν να πέταγα να ήμουν αλλού και εσύ μαζί μου.

Ξέρεις πως παρακαλάω να σου μοιάσω;Μερικές φορές σε θαυμάζω,εσύ δεν πονάς όσο εγώ,δεν μετανιώνεις,δεν σε τρώνε οι ενοχές. Αναρωτιέμαι πως γίνεται να τα πέταξες όλα σε μια στιγμή.Τι έγινε; Πώς τα ξεχνάς όλα έτσι; 

Kαι όταν χρειαζόσουν κάποιον, ποιος ήταν εκεί;

- Κουράζομαι να σε ακούω το καταλαβαίνεις;ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.
- Τολμάς και μιλάς;Μετά από όλα αυτά;
- Δεν με νοιάζουν όλα αυτά,δεν μπορώ άλλο άφησε με.
- Να σε αφήσω;Πως μπορώ,αμα σε αφήσω θα πέσεις,δεν προσέχεις καθόλου,τίποτα. ..
- Προσέχω,επιτέλους δεν είμαι πέντε χρονών.
- Μπα; Μάλλον θα ξέχασες που σε μαζεύαμε λιπόθυμη τις προάλλες.
- Δεν έφτεγα  εγώ,ήταν απλά ένα ατύχημα.
- Έμενα δεν με ξεγελάς μικρή.
- Τι ανοησίες είναι αυτές;Τέλος πάντων δεν έχω όρεξη,απλά μην ξανά ασχοληθείς μαζί μου,μου κάνεις κακό...
- Πραγματικά είσαι τόσο αχάριστη;
- Είσαι τόσο μαλάκας;Δεν το πιστεύω!Το οτι είσαι δίπλα μου αυτή την στιγμή δεν αναιρεί το γεγονός ότι μου έχεις κάνει κακό.
- Με έχεις ρωτήσει ποτέ πόσο με πόνεσες εσύ;Μόνο την πάρτι σου κοιτάς μικρή.
- Δεν μιλάς σοβαρά;Ήμουν πάντα εκεί,κάθε γαμημένο λεπτό και εσύ τι έκανες;
- Ήταν ένα λάθος,σου έχω ζητήσει συγγνώμη..
- Τι να την κάνω την συγγνώμη σου;Να πας σε αυτήν τώρα και να μην ξαναγυρίσεις πίσω.
- Μην λες πράγματα που θα μετανιώσεις.
- Χα,έχεις καταλάβει ότι τα μάτια μου έχουν σιχαθεί να σε βλέπουν;Φύγε.
- Όπως θες,α και πες στον άλλον να σε προσέχει.
- Γιαυτό να σε σίγουρος.  

έγινε η απώλεια συνήθειά μας

Με εμπιστεύεσαι,χωρίς να με ξέρεις καλά καλά,αυτό είναι που μου αρέσει σε εσένα.

- Τι λες να πάμε;
- Ναι ρε κομπλέ θα περάσουμε
- Έχει πολύ περπάτημα
- Όλα καλά πάμε.
- Οκ

Φτάσαμε σε ένα σπίτι σαν αχούρι,θυμάσαι; Το μελετάγαμε γελώντας στο δρόμο,αναρωτιόμασταν αν θα είναι καλύτερο από κούτα,παραδόξως ήταν.Έμοιαζε σαν τις ταινίες που βλέπουμε που πηγαίνουν και αράζουν σε στοιχιωμένα σπίτια,ήταν παντού σκοτάδι,έμπαινε φως μόνο από την μπαλκονόπορτα,τα έπιπλα μέσα παίζει να μην τα είχαν ξεσκονίσει ποτέ και παντού είχε αφόρητη ζέστη.
Βγήκαμε έξω στο μπαλκόνι καθόσουν εσύ και ο φίλος σου,σε φίλησα και κάθισα στην καρέκλα,γύρισα και κοίταξα έξω την φύση,ήταν απλά υπέροχα,έκανα ένα τσιγάρο και μπήκα μέσα,ήρθες και εσύ από πίσω μου,με έπιασες από την μέση και μου έκλεισες το μάτι πονηρά.
Μπήκαμε όλοι στο δωμάτιο,αράζαμε και ακούγαμε μουσική,έπειτα από λίγο τα παιδιά φύγαν και πήγαν μόνα τους έξω στην βεράντα.

-Είσαι καλά μωρό μου;
-Ναι ζωή μου μια χαρούλα,εσύ;
- Ναι όλα καλά

Με πήρες αγκαλιά και άρχισες να με φιλάς και να με χαϊδεύεις,γέλαγα. .δεν ήξερα τι να κάνω,δεν ήθελα να σου δείξω αγάπη,φοβάμαι να μην γίνει μαλακία. .

-Φαίνεσαι πολύ πληγωμένη το ξέρεις;
-Ναι
-Είσαι πολύ μυστήρια και φοβάμαι
-Χα κοίτα να δεις εγώ προσπαθώ να είμαι εντάξει μαζί σου σε όλα
-Το ξέρω μωρό μου,το βλέπω και μου αρέσει,όπως και εσύ. .απλά να δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο.
-Δεν χρειάζεται,δεν θέλω να ανοίξω συζήτηση για το παρελθόν,πονάει.

Με προβλημάτισες πολύ,όμως κατάλαβα,κατάλαβα τα χάλια μου για την ακρίβεια.Κατάλαβα ότι τόσο καιρό,αισθανόμουν μόνη μου και πόναγε η καρδιά μου που δεν ήταν δίπλα μου αυτός,που παρόλο που η καρδία μου πόνεσε εκατομμύρια φόρες γι'αυτόν,ίσως ένα κομμάτι του εαυτού μου να είναι ακόμα εκεί. .όμως έχει σημασία πια;Όχι δεν έχει,καθόλου μάλιστα.

Εγώ βρισκόμουν αγκαλιά μαζί σου,που δεν μου έχεις κάνει κακό.Θα ήταν άδικο να σου κάνω εγώ μωρό μου.

Δεν είναι η ζωή παιχνίδι σου πριγκίπισσα

Ξημερώνει το ξέρεις; Και εγώ πάλι δεν μπορώ να κοιμηθώ.

- Δεν είναι κακό να ξαναπροσπαθήσω,δεν έχω τίποτα να χάσω.
- Μην τολμήσεις.
- Έλα ρε συ,αλήθεια μια φορά και τέλος.
- Καλά είσαι τελείως μαλάκας;Από την στιγμή που το έκανε μια θα το ξανακάνει,δεν αλλάζουν έτσι τα πράγματα,εγωισμό δεν έχεις καθόλου πάνω σου;
- Ήμουν εγωίσταρος,ο πιο μεγάλος.
- Τουλάχιστον δεν πληγωνόσουν. . .
- Θα μιλήσω με την κολλητή της να δω τι κάνει,αν είναι καλά.
-Άσε μας 10 μέτρα άντρας από πίσω της θα τρέχεις;
- Ε ξέρεις πως είναι να αγαπάς. .
- Επειδή ξέρω σε παρακαλώ μην το κάνεις,θα σε κάνει ότι θέλει και μετά θα πληγωθείς πιο πολύ που έριξες τα μούτρα σου και σε πάτησε για άλλη μια φορά.
- Πονάει ρε συ,πονάει πολύ.
- Και εγώ πονάω πολύ,το ξέρω,σε καταλαβαίνω. .κλείσε τα ματάκια σου και κοιμήσου.

Μιλάς εσύ;

Θυμάμαι ακριβώς τι μου είπες,στο κρεβάτι σου καθόμασταν.
- Γιατί δεν με εμπιστεύεσαι;
- Εσένα σε εμπιστεύομαι,τις άλλες δεν εμπιστεύομαι καρδιά μου.
- Κάνεις λάθος,εγώ εδώ είμαι και θα είμαι για πάντα.
- Σίγουρα;
- Ναι πριγκίπισσα μου.
- Σ'αγαπάω
- Και εγώ.

Τώρα κατάλαβες τι εννοώ;Όλες αυτές οι δήθεν ' είναι απλά φίλες μου' είναι τώρα μαζί σου.Δίνεσαι σε αυτές μωρό μου. Μην σου λέω ψέματα είχα μια τελευταία ελπίδα ότι όλα θα γίνουν όπως πριν,διαλύθηκε όμως.Εσύ ο ίδιος μου έλεγες ότι είμαι η ζωή σου όλη,ότι δεν είμαι απλά άλλη μια.Τώρα πώς μου το κάνεις αυτό,πώς τα πετάς όλα στον αέρα;Με τι μούτρα έρχεσαι και μου τα ρίχνεις όλα πάνω μου;
 Να ξεδώσεις ήθελες μου είπες,απλά γιατί είχες πληγωθεί που νόμιζες πράγματα τρομερά,μα σε ρωτάω,όταν έκανες το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου και πλήγωσες τον άνθρωπο που στεκόταν κάθε γαμημένη μέρα δίπλα σου,δεν σκέφτηκες,δεν στεναχωρήθηκες,πως κοιμάσαι τα βράδια μου λες;