Παραπατώ μέσα στην κάπνα.

'ήμασταν παιδιά και λέγαμε μην μου κρατάς το χέρι είμαι μεγάλη πια,τώρα που έχουμε ανάγκη να μας κρατάνε το χέρι δεν βρίσκουμε τον άνθρωπο.'

-Έλα εδώ,κάτσε δίπλα μου.

-Δεν θέλω.

-Γιατί;

-Φοβάμαι.

-Τι;

-Ότι θα σε ξανά αγαπήσω.

-Τόσο εύκολα χάνεις τον έλεγχο;

-Μαζί σου ναι.

-Πως και έτσι. .

-Σε εμπιστευόμουν,γιαυτό.

-Τώρα;

-Τώρα με πρόδωσες,με πέταξες σαν σκουπίδι,σηκώθηκες και έφυγες και με άφησες μόνη μου.

-Ήρθα πίσω.

-Ήμουν σίγουρη γιαυτό.

-Τώρα;

-Τώρα όπως ήρθες,θα φύγεις.

-Γιατί;Αφού ήρθα γιατί σ'αγαπάω.

-Σκάσε,μην λες αυτήν την λέξη,ήρθες γιατί δεν έχεις επιλογή.

-Δεν σου λείπω;

-Πολύ.

-Μ'αγαπάς;

-Όσο δεν πάει.

-Ε τότε γιατί με διώχνεις;

-Γιατί εσένα ούτε σου λείπω ούτε μ'αγαπάς και σε διώχνω πριν με πετάξεις πάλι σαν αδέσποτο σκυλί.

-Δεύτερη ευκαιρία. .

-Γιατί;Για να ξανακάνεις τα δικά σου πάλι;

-Θες ένα φιλί;

-Όχι,σε παρακαλώ,φύγε.

-Δεν σου έχουν λείψει τα φιλιά μου;

-Τρελά,μόνο αυτά σκέφτομαι,αυτά και το άρωμά σου. ..

-Τότε;

-Φύγε.

-Άμα φύγω θα πονάς. 

-Έχω συνηθίσει.

-Γεια σου.

-Στο διάολο και εσύ και τα χείλη σου και τα μάτια σου και τα βράδια που περνάγαμε αγκαλιά.