να φύγεις.

Τι γίνεται όταν όλα στραβώνουν;Όταν νόμιζες ότι ήξερες κάποιον τόσο καλά μέχρι που έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις ιδέα ποιος είναι;

Τον ήξερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,πολλά χρόνια πριν.Πάντα μου έλεγε πόσο με αγάπαγε και εγώ χαμογελούσα,μου άρεσε,ήταν ο μεγάλος αδερφός που δεν είχα ποτέ και ήθελα να έχω αδερφό,αισθανόμουν πολύ τυχερή που υπήρχε στην ζωή μου. 

Τον έβλεπα πολύ σπάνια,μια-δυο φόρες τον χρόνο,μου έλειπε πολύ.Όταν ερχόταν  έκανα σαν μικρό παιδί,δεν τον άφηνα σε ησυχία ούτε δευτερόλεπτο.Καθόμασταν ώρες ατελείωτες μαζί,δεν κοιμόμασταν,λέγαμε μαλακίες μέχρι να βγει ο ήλιος.

Ξαφνικά άρχιζα να τον βλέπω πιο συχνά,ερχόταν συνέχεια.Έμενε για μέρες εδώ,δεν με πείραζε απλά μου φαινόταν περίεργο,για την ακρίβεια αυτός μου φαινόταν περίεργος.Άρχιζε να αλλάζει,η συμπεριφορά του,ο χαρακτήρας του,το πως με κοίταζε,ακόμα και ο τρόπος που μου έλεγε σ'αγαπώ,ακόμα και αυτός ήταν διαφορετικός.

Άρχιζαν να τον πειράζουν τα πάντα.

Μου την έλεγε για το πως ντύνομαι,πως βάφομαι,για το αγόρι που είχα ή για κάποιον που μου άρεσε.Μίλαγε άσχημα στους φίλους μου,ήταν αντικοινωνικός. Νευρίαζε για τα πάντα.

- Τι του βρίσκεις μπορείς να μου πεις;Δεν σε αναγνωρίζω.

-Όχι εγώ δεν σε αναγνωρίζω.Τι έχεις πάθει;Από πότε σε πειράζουν οι φίλοι μου,τα ρούχα μου,το βάψιμο μου;

-Από τότε που δεν σε πειράζουν εσένα όλα αυτά.

-Σοβαρά μιλάς;Ξέρεις σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανάγκη να με προστατέψεις αλλά ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος,άλλωστε δεν είσαι ο μπαμπάς μου.

-Άμα ήξερε ο μπαμπάς σου..

-Τι είπες;

-Τίποτα τίποτα.

-Καλά τι λες;Έχεις ξεφύγει πραγματικά.

-Τουλάχιστον εγώ δεν μπλέκω με ανθρώπους που ούτε να σε προστατέψουν δεν μπορούν.

-Ναι γιατί εσύ μπορείς.

-Ναι μπορώ.

-Ναι αλλά εμείς είμαστε φίλοι.

-Εγώ δεν είμαι φίλος σου.

-Τι είπες;

-Αυτό που άκουσες.

-Πήγαινε ξεκουράσου,δεν είσαι καλά..

-Σκάσε γαμήμενη.Δεν καταλαβαίνεις τίποτα.ΠΟΤΕ.

'Αρκεί να εξαφανιστείς από την ζωή μου,ψήσου.'