Κάθομαι στην πολυθρόνα,απλώνω τα πόδια μου και νιώθω αδύναμη.Ανάβω ένα τσιγάρο και το κοιτάω,κοιτάω τον καπνό να χάνεται και τον χαζεύω,νιώθω την μουσική μέσα στο σώμα μου και η καρδιά μου επιτέλους,επιτέλους την ακούω να χτυπάει,ξανά.
Σκέφτομαι χιλιάδες πράγματα,αναμνήσεις που περνάνε από το μυαλό μου και μοιάζουν σαν να τα έζησα όλα χθες.Μου φαίνονται πολλά,είναι πολλά και δεν ξέρω τι να τα κάνω.
-Μιλήσατε;
-Μόνη μου μίλησα,αυτός δεν μιλάει πια,δεν με κοιτάει,δεν με νιώθει.
-Ποιο είναι το πρόβλημα του,αφού σ'αγαπάει.
-Το πρόβλημα του είναι ότι μισεί,μισεί τα πάντα και κυρίως εμένα.
-Δεν υπάρχει αυτό που λες.
-Και τι νόμιζες;Δεν αγαπάμε όλοι το ίδιο,όλοι είμαστε διαφορετικοί.
-Δεν νιώθεις άσχημα;
-Όχι.
-Μα πως;
-Νιώθω λες και περιμένω κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί.
- Θα γυρνούσες το χρόνο πίσω;
-Να τον κάνω τι τον γαμημένο χρόνο;Δεν τον θέλω,δεν θέλω τίποτα από το παρελθόν,μόνο τον εαυτό μου θέλω και το χαμόγελο μου.
-Δεν σε θυμάμαι έτσι,πολύ λίγες φόρες γελάς και έχεις υπέροχο γέλιο ξέρεις..πάντα σε θυμάμαι σε μια γωνία με ένα έντονο βλέμμα και ένα τσιγάρο στο χέρι και να χάνεσαι.Έχεις ένα δικό σου περίεργο τρόπο,είσαι πανέμορφη έτσι.
- Είμαι απλά κουρασμένη.Είμαι κουρασμένη να ξυπνάω κάθε μέρα και να κάνω τα ίδια πράγματα,να βλέπω τους ίδιους ανθρώπους και να μεγαλώνω μέρα με την μέρα.Είμαι κουρασμένη να πιέζω τον εαυτό μου να ξυπνάω μόνη μου και να κρυώνω.
-Σήκω,πάμε να σε βάλω για ύπνο δεν είσαι καλά.
-Πάντα είμαι καλά,μέχρι να έρθει το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου