Μαζί αράζαμε τα βράδια,με είχες αγκαλιά και δεν σταμάταγες να με κοιτάς,καθόμασταν και κοιτάγαμε τον ουρανό και σου έλεγα ότι όταν χαζεύω στα αστέρια χάνομαι. .
Μάτια είχες μόνο για μένα,ζωή σου όλη ήμουν εγώ. .όλη την ώρα μαζί ήμασταν,το πιο γλυκό καληνύχτα απο εσένα το είχα ακούσει.Ήταν όλα τόσο όμορφα,τόσο ωραία.Ένιωθα σαν να πέταγα να ήμουν αλλού και εσύ μαζί μου.
Ξέρεις πως παρακαλάω να σου μοιάσω;Μερικές φορές σε θαυμάζω,εσύ δεν πονάς όσο εγώ,δεν μετανιώνεις,δεν σε τρώνε οι ενοχές. Αναρωτιέμαι πως γίνεται να τα πέταξες όλα σε μια στιγμή.Τι έγινε; Πώς τα ξεχνάς όλα έτσι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου